Hoe dan?

Hoe dan?

12-4-1967 Geboren, 9,5 ponder, eten is vanaf geboorte mijn gelukzaligheid. 1975, vierde klas lagere school. Ik vertel m’n ouders dat ik een keer bij een banketbakker wil kijken. Mijn pa, zelf ooit brood- en banketbakker, dropt me om 7.00 uur bij de bakkerij. Ik mag meekijken. Karren worden uit de koelkast gereden. Ik, net 1.60 m hoog, kijk omhoog en zie een muur van appel-, slagroom-, chocolade-, mokka en vruchtengebak. Karren vol met gebak. Ik vraag of ik er één mag proeven, dat mag, neem een hap, kijk om me heen en denk, hier wil ik wonen. Lekker eten, altijd binnen handbereik, tot in de eeuwigheid!..

In 1983 besluit ik om kok te worden. ‘Als kok heb je altijd werk’ was de richting gevende opmerking van mijn moeder. Ze had gelijk, nog steeds kun je als redelijk ontwikkelde kok, altijd op een baan rekenen. De basis voor deze keuze lag voor mij in de liefde voor eten. Een logische basis. Alhoewel ik liever 20 kg lichter ben, heb ik geaccepteerd dat ik overgewicht heb. Beroepsmatige bijwerking ofzo, ik hou teveel van eten, het is een obsessie. Een obsessie die me veel ervaringen heeft gebracht. Ik werkte in de keukens van eetcafé tot sterrenzaak, van leerling tot chef-kok, van catering tot bejaardentehuis en van culinair adviseur tot regionale TV kok. Ik hou van eten, koken en alles wat daarmee samenhangt, ik wordt er gelukkig van.

Toch droom ik vaak dat ik ooit nog eens fit zal zijn, het kan nog, opzich. Hoe, daar ben ik nog niet uit. Ellende is, hoe meer ik aan afslanken denk, hoe meer ik ga eten. Een halve dag hou ik het vol, daarna ga ik los.. Misschien is het accepteren van de 20+ beter, koken en eten heeft me veel gelukzalige momenten van genot gebracht.

Desondanks kijk ik jaloers naar TV koks als Pascale Naessens, Gordon Ramsey en Sandra Ysbrandy. Slank zijn en een passie voor eten hebben, hoe dan?..

Geen reacties